‘Mens, durf te sneven!’

‘Niemand wist hoe het was een kaars te ZIJN!’

Mmm. Vindt u deze zinnen een beetje vreemd? Dan zal ik maar niet beginnen over de wandelende sigaretten die Josien Laurier omschrijft als bonenstaken, in het wit gekleed met camelkleurige laarzen aan. Na zeven jaar stilte is Laurier terug, met fascinerende, absurdistische verhalen die beklijven. In het begin tast je volkomen in het duister, en juist als je weer scherp denkt te zien, zet Laurier alles op losse schroeven. Voor wie bereid is te verdwalen en de wereld uit focus te zien, valt er veel te genieten.